Gemiddeld is 24 procent van de architecten in Nederland vrouw. Met 18 procent vrouwelijke architecten zit cepezed daar nog onder, we ambiëren dan ook een gelijkere verdeling. Op internationale vrouwendag gaan Frederique van Alphen, Tatjana Anholts en Sonja Drašković in op hun ambities en wat het vak voor hen zo leuk maakt.
multidisciplinair
Op de vraag waarom zij architect zijn geworden, sommen zowel Frederique als Tatjana en Sonja spontaan op wat ze nog méér doen. Dat loopt uiteen van meubels en sieraden maken tot tekenen en muziek. Ook hebben zij interesse in sociaal-maatschappelijke ontwikkelingen - architectuur is tenslotte gemaakt door en voor mensen. Binnen cepezed pakken de drie architectes veel verschillende onderwerpen op, al heeft hun werk direct of indirect altijd wel te maken met duurzaamheid en circulariteit. Samenwerken vinden ze alle drie een belangrijk - en leuk - onderdeel van het vak. Bovendien, “een complex vraagstuk oplossen of een duurzame toekomst realiseren lukt niet in je eentje”, aldus Frederique.
Sonja: “Ik ben ook gewoon enorm leergierig. Ik vind het geweldig dat er bij cepezed zo veel kennis is op te halen, dat je altijd iemand kunt aanschieten met juist weer een ander specialisme. Vanwege de huidige duurzaamheidsopgave hebben multidisciplinaire bureaus volgens mij de toekomst.”
de wereld veroveren
Frederique wil als architect de wereld beter maken. ‘En veroveren’, voegt ze hier met een knipoog aan toe. Haar voornaamste doel is 'een tevreden gebruiker, in gebouwen met een ziel’. Zij ‘absorbeert’ graag nieuwe kennis en vindt het dan ook prettig dat haar opdrachtportefeuille divers is. “Al geldt eigenlijk voor élk project dat het valt of staat met goede communicatie. Dit is alleen al nodig om de opgave te ontrafelen.” Frederique voelt zich trots als er een ultiem resultaat is geboekt door de gezamenlijke inzet van haar team en de welwillendheid van opdrachtgevers en gebruikers. “Zoals bijvoorbeeld bij het ontwerp voor het waterloopkundig laboratorium in Nieuwegein, de transformatie van een oud Shell-kantoor naar appartementen, de complexe politieke processen bij het ontwerpen van 4 gemeentehuizen, en het hergebruik van het Zuiderstrandtheater.”
kijk, dat heb ik gemaakt!
Tatjana specialiseerde zich al tijdens haar studie in duurzaamheid. “Om mij daarna te blijven ontwikkelen, haalde ik een certificaat voor BREAAM-expert en voor Well AP. Mijn plezier haal ik het meest uit ontwerpen, maar deze kennis is een toegevoegde waarde, die ik graag met anderen deel. Dat kan binnen cepezed in de werkgroep duurzaamheid. Daar slaan we de handen ineen om projecten duurzamer te maken. Maar ook het kantoor kan een stuk duurzamer, daar wil ik collega’s in meenemen. Ik ben er trots op dat ik bij cepezed de kar kan trekken op het gebied van duurzaamheid.”
Tatjana werkte onder meer aan het project Eemgoed, waar het draaide om duurzaamheid, saamhorigheid en zelfvoorzienendheid. “Ik ben mede architect geworden omdat mijn vader en opa in de bouw werkten. Zij wezen mij aan wat zij in Leiden gebouwd hadden. Ik kan nu Eemgoed aanwijzen en zeggen: ‘Kijk, dat heb ik gemaakt!’ Dat voelt toch wel heel speciaal.”
on the edge
“Als vrouw in de architectuur sta je altijd aan de buitenkant. Dat is okee, ‘I like being on the edge’”, zei Zaha Hadid ooit in een interview. Sonja haalt dit citaat aan omdat zij zich erin herkent. Al heeft het gevoel aan de rand te staan bij haar niet strikt met haar vrouw-zijn te maken. Hoe dan ook ziet zij het als een pre, omdat de rand de beste positie is om het vakgebied te veranderen. “Juist als je aan de rand staat kun je ergens een deuk in slaan, of een deukje. Op een bepaalde manier ben ik een activist, maar ik wil niemand ergeren. Positiviteit brengt je verder.”
Internationale vrouwendag: in gesprek met drie architectes
