Hennes de Ridder, emeritus hoogleraar aan de TU Delft, lanceerde recent het begrip ‘legolisering’. Hij doelt daarmee op de enorme mogelijkheden van het Deense speelgoed als ‘kit of parts’, een gedachte die ook de basis vormt voor onze ontwerpen bij cepezed. De Ridder propageert ‘legolisering’ als een manier om de bouw te industrialiseren en flexibiliseren zonder te verschralen of in monotonie te vervallen.
Hij heeft daarbij dus juist niet de ‘geïndustrialiseerde’ rijtjes eengezinswoningen van de huidige generatie bouwers voor ogen, die op basis van grote betonnen panelen het woningtekort van Hugo de Jonge wil beantwoorden. Dit is in feite eenzelfde inflexibel bouwsysteem als veel in de wederopbouw werd gehanteerd, met dan ook dezelfde nadelen: grote onhandelbare panelen, monoliet aan elkaar geklonken, met gefixeerde plattegronden en uitbreidbaar noch demonteerbaar.
Dergelijke gebouwen hebben we in Nederland genoeg en vooral uit de naoorlogse periode staan veel ervan op de nominatie om gesloopt te worden. Gelukkig zorgen circulaire ‘sloop’bedrijven hier voor een lichtpuntje. Uit hun actuele praktijk blijkt dat je deze gebouwen ondanks hun monolithische massiviteit best kunt hergebruiken. Zij zagen zo’n gebouw in ‘handzame’ stukken die vervolgens als bouwelement ingebracht kunnen worden voor een ander gebouw, op een andere plek. Het vindbaar maken, opslaan en in BIM zetten van deze elementen is een flinke opgave. En een belangrijke: wij merken bij cepezed dat het kennen van het aanbod al bij de eerste schetsen noodzakelijk is om tot nieuwe toepassingen te komen.
Al die loodsen en tasvelden die inmiddels vol liggen met tweedehandsbouwmateriaal hebben wel iets van een lukrake berg Legosteentjes. Laat er nu voor Lego een fascinerende app ontwikkeld zijn: Brick-it. Na het scannen van zo’n berg komt de app met een lange reeks ‘ontwerpen’, waarbij hij ook nog eens aangeeft waar de benodigde Legostenen liggen. Nieuwe kansen voor het speelveld van ‘legolisering’…
column: speelveld
